ส่วนตัวหรือสาธารณะ? ว่าด้วยการเผยแพร่ไดอารี่ของลินด์เซย์ แอนเดอร์สัน

จากงานเสวนา “บันทึกภาคสนาม: ความรู้ ความลับ และความทรงจา” เมื่อวันที่ 24 กพ. 57 ที่ผ่านมา เราตั้งประเด็นของการเสวนาไว้ว่า บันทึกภาคสนามของนักมานุษยวิทยานั้น เปรียบเสมือนกล่องมหาสมบัติที่เต็มไปด้วยข้อมูลความรู้จากการทางานภาคสนาม ในขณะเดียวกันก็ซุกซ่อนเรื่องราวส่วนตัวของผู้จดบันทึก ความทรงจา รวมไปถึงเรื่องลับๆ ทั้งในและนอกสนามไว้มากมาย

ดูเหมือนว่าประเด็นที่ดึงดูดผู้ร่วมเสวนามากที่สุด คงจะเป็นเรื่อง “ความลับ” ที่อยู่ในบันทึก เพราะหลายท่านอาจจะคาดไม่ถึงว่าในฐานข้อมูลที่รวบรวมเนื้อหาทางวิชาการจะมีเรื่องลับๆ อยู่ด้วยหรือ?

บันทึกภาคสนามที่ฐานข้อมูลจดหมายเหตุนักมานุษยวิทยารวบรวมอยู่นั้น มีอยู่หลากหลายประเภท ทั้งแบบที่เป็นลายลักษณ์อักษร เช่น บันทึกประจาวัน บัตรบันทึก และประเภทที่ไม่ใช่ลายลักษณ์อักษร เช่น ภาพถ่าย ภาพเคลื่อนไหว จุดประสงค์ของบันทึกเหล่านี้ คือการบันทึกสิ่งที่อยู่รายรอบสาหรับเป็นข้อมูลเพื่องานวิจัยทางวิชาการในประเด็นใดเป็นหนึ่ง ซึ่งธรรมชาติของบันทึกเหล่านี้มีลักษณะที่เป็นบันทึกส่วนตัว ดังนั้น ผู้บันทึกจะจดบันทึกเรื่องต่างๆ ให้ละเอียด รอบด้าน เพื่อให้ตนเองนาไปใช้เท่านั้น โดยอาจไม่ทันคิดว่าวันใดวันหนึ่ง บันทึกของตนเองนั้นอาจจะต้องเปิดเผยสู่สาธารณะ ในฐานะที่เป็นบันทึกที่มีคุณค่าทางวิชาการ

อ่านบทความฉบับเต็ม : http://www.sac.or.th/databases/anthroarchive/backend/resource/file/diary%20anderson.pdf