ตั้งแต่ ค.ศ. 1962 รัฐบาลทหารพม่าเข้าปกครองประเทศ ชีวิตของประชาชนเสื่อมทรามลง แม้จะมีความมั่งคั่งและทรัพยากรเป็นจำนวนมาก แต่ เมื่อ ค.ศ. 1987 สหประชาชาติกลับจัดให้พม่าเป็นประเทศที่มีการพัฒนาน้อยที่สุด การคุกคามสิทธิมนุษยชนกลับยิ่งเด่นชัด ประชากรนับแสนต้องจากบ้านของตนเอง มาอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัยตามชายแดนประเทศไทยและพม่า และคนอีกนับแสนต้องซ่อนตัวอยู่ในป่า พวกเขาคืนคนกะเหรี่ยง กลุ่มชนที่ใหญ่ที่สุดในพม่า ภาพยนตร์เรื่องนี้กล่าวถึงการต่อสู้ พันตรี แม่รี่ ออน วัย 70 ปี และการต่อสูของผู้คนของเธอ เพื่อการกำหนดชะตากรรมของตนเอง แมรี่บอกเล่าถึงหนทางการต่อสู้เืพื่อความอยู่รอด จุดประสงค์ของรัฐบาลทหารคือ “การประหัตถ์ประหารให้กลุ่มกะเหรี่ยงหมดสิ้น และคุณจะได้เห็นพวกเขาเพียงในพิพิธภัณฑ์ หรือในรูปถ่ายเท่านั้น" การบอกเล่าเรื่องที่อย่างทรงพลังของเธอนี้ จะแสดงให้เห็นคู่กันไปกับภาพหายาก และมุมต่างๆ ในค่ายอพยพที่แอบถ่ายทำไว้

Since 1962, Burma has been ruled by a military junta. Life has deteriorated markedly for its citizens. Despite its former prosperity and its rich resources, it was voted least developed nation by the UN in 1987,