ภาพยนตร์เรื่องนี้บันทึกกระบวนพิธี ตลอด 12 วัน ซึ่งประกอบขึ้นโดย Mambudiri Brahmins ที่ Kerala ทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอินเดีย เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1975 พิธีดังกล่าวอาจเป็นการประกอบพิธีครั้งสุดท้ายของพิธีที่มีชื่อเรียกว่า Agnicayana ซึ่งพิธีกรรมนี้มีอายุย้อนไปราว 3,000 ปี และอาจเป็นพิธีที่เก่าแก่ที่สุดของมนุษยชาติที่เหลือรอดจนถึงปัจจุบัน ผู้คนจำนวนไม่น้อยเคยคิดว่าพิธนี้สูญหาย หรือไม่เคยทีคนนอกเคยเข้าร่วมในพิธกีีรรมเลย พิธีกอปรขึ้นจากนักบวชราว 17 คน และการใช้น้ำจากผล Soma ซึ่งเป็นพืชที่ก่อให้เกิดภาพหลอนในยามบริโภค และปลูกในแถบเทือกเขาหิมาลายันตะวันตก ผสมรวมกับสสารอื่น โดยจะต้องมีการเตรียมการล่วงหน้า และมีการร่ายมนตร์ตลอดระยะเวลา 7 เดือน พิธีกรรมยังประกอบด้วยหิ้งบูชาที่ก่อขึ้นเป็นรูปนกจากอิฐจำนวนนับพันก้อน

เป็นภาพยนตร์ที่นำเสนอความเป็นอยู่ในสังคมชาวอินเดียการถ่ายทอดความรู้ส่ง ต่อกันมาจากบรรพบุรุษสู่ลูกหลาน นั่นคือการทำกลอง เครื่องดนตรีชนิดใช้ตีที่มีใช้มากในอินเดีย ในภาพยนตร์จะได้เห็นขั้นตอน กรรมวิธีในการผลิตกลองขึ้นมาสัก 1 ใบต้องใช้ระยะเวลาและความชำนาญอย่า่งมาก และในที่สุดก็สามารถผลิตกลองได้ตามความประสงค์ ขั้นตอนต่างๆล้วนแล้วแต่ทำด้วยมือทั้งสิน ไม่ได้มีการนำเทคโนโลยีสมัยใหม่มาใช้เลย ส่งที่พบเห็นในภาพยนต์นอกจากจะพบกับขั้นตอนการผลิตกลองแล้ว ยังได้พบเห็นความสัมพันธ์ในครอบครัวด้วย

The film presents a society in the Indian knowledge to pass from father to offspring. That is the drum. Instrument that has been hit in India. The film will see the steps. A method of producing a leaflet to drum up some time and expertise to run by. And, in turn, can be produced according to the camera. Procedures and products are all handmade. Do not have the technology to use it. This is seen in the movies will find the process camera. Also found a relationship in the family.