บทความนี้นำเสนอเรื่องเกี่ยวกับอาหารของกะเหรี่ยง ตั้งแต่หน้าที่ในครัว การตำข้าว ความเชื่อเรื่องวันพระที่เกี่ยวข้องกับการตำข้าว วัฒนธรรมการกินของกะเหรี่ยง รวมถึงนำเสนอสูตรอาหารกะเหรี่ยงที่สามารถนำไปปรุงได้จริง ทั้งน้ำพริก แกง และผัดต่าง ๆ หรือใช้ศึกษาในเชิงวิชาการจากสูตรอาหาร ให้ได้รับความรู้เรื่องความคิดรวบยอด (Concept) หรือทางอรรถศาสตร์ (Semantics) ของกะเหรี่ยงที่แตกต่างจากไทย ที่เห็นได้จากเรื่อง ชนิดของเนื้อสัตว์ ความคาว เครื่องแกง ชนิดของแกง เป็นต้น ในบทความนี้ยังสอดแทรกเคล็ดลับการปรุงอาหารกะเหรี่ยงให้อร่อย และมีเนื้อหาที่สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างอาหารไทยกับอาหารกะเหรี่ยง โดยความรู้ที่นำมาเขียนนี้ได้มาจากการทำวิจัยภาคสนามในหมู่บ้านกะเหรี่ยง ที่ตำบลห้วยบง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ ในเดือนธันวาคม 2519 และในเดือนธันวาคม 2521 – มกราคม 2522 และจากการที่ผู้เขียนได้ใกล้ชิดกับชาวกะเหรี่ยงเป็นเวลากว่า 5 ปี

            ศึกษากระบวนการและหน้าที่ในการดำรงความแตกต่างทางชาติพันธุ์ ความสัมพันธ์ทางชาติพันธ์ และการแสดงออกในเรื่องอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ในการปฏิสัมพันธ์ข้ามกลุ่มชาติพันธุ์ แนวคิดคนพลัดถิ่น และอื่นๆ โดยแบ่งออกเป็น 3 สมัยคือ สมัยก่อนมโนทัศน์ชาติพันธุ์ธำรง สมัยนิยมศึกษาชาติพันธุ์ธำรง และสมัยหลังชาติพันธุ์ธำรงการธำรงชาติพันธุ์นั้น ไม่อยู่นิ่งตายตัว มีการเคลื่อนไหวข้ามพรมแดน รวมถึงการเปลี่ยนแปลงชาติพันธุ์ของแต่ละกลุ่มนั้นมีการปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์ เพื่อความอยู่รอด อัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์นั้นที่มีการปรับเปลี่ยน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ว่าอยู่ในเวลาใด นอกจากนี้เนื้อหางานเขียนยังเล่าถึง สิ่งที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ข้ามยุคสมัยที่เกี่ยวกับการศึกษาในสังคมไทย ซึ่งส่งผลต่อความเป็นอยู่ สังคม เศรษฐกิจการเมือง ประวัติศาสตร์ และการเดินทางข้ามพรมแดนไปประเทศที่ทำงาน และประเทศบ้านเกิดเมืองนอน 

            ศึกษาลักษณะทางประชากร การดำเนินชีวิต พฤติกรรมการเปิดรับสื่อ และความต้องการใช้ประโยชน์จากสื่อ รวมไปถึงรูปแบบการดำเนินชีวิต สภาพทั่วไปของสภาพทางภูมิศาสตร์ ที่ตั้ง อาณาเขตติดต่อของถิ่นที่อยู่อาศัย ตลอดจนประวัติชนชาติกะเหรี่ยงในประเทศไทย คติความเชื่อ ภาษา การแบ่งกลุ่ม ลักษณะถิ่นที่อยู่ ศาสนา ระบบเศรษฐกิจ วิถีและการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต โดยทำการศึกษาจากชาวกะเหรี่ยงตำบลบ้านคา จังหวัดราชบุรี ในระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ ถึงเดือนเมษายน พ.ศ. 2546

            กะเหรี่ยงเป็นกลุ่มชนที่มีความเชื่อเป็นกรอบในการดำรงและการสร้างอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ โดยความเชื่อที่ยึดโยงสังคมกะเหรี่ยงคือ ลัทธิฤาษี ซึ่งเป็นความเชื่อที่ตกผลึกสั่งสมมายาวนานตั้งแต่บรรพบุรุษ กะเหรี่ยงจึงดำรงอยู่อย่างพึ่งพาธรรมชาติ เคารพธรรมชาติ มีข้อห้ามทางศาสนาเป็นเครื่องมือควบคุมทางสังคม โดยมีฤาษีเป็นผู้นำทางความเชื่อที่มีบทบาทในการปกครอง เมื่อความเจริญเข้ามามีความสำคัญ เกิดการพยายามเปลี่ยนแปลงโดยรัฐชาติ โดยเข้าไปจัดระบบการศึกษา ยกเลิกพิธีกรรมความเชื่อ และมองกะเหรี่ยงเป็นกลุ่มชนกลุ่มน้อย หรือคนชายขอบ ที่ก่อให้เกิดปัญหา เช่น ปัญหายาเสพติด ปัญหาแรงงาน ปัญหาการลักลอบเข้าเมืองผิดกฎหมาย บริเวณชายแดนไทย-พม่า โดยเป็นการมองที่ขาดความเข้าใจถึงรากของปัญหา ทำให้การแก้ไขปัญหาไม่สามารถสำเร็จลุล่วงไปได้ บทความนี้ได้ศึกษาการปรับตัวของกะเหรี่ยงบริเวณชายแดนไทย-พม่า ผ่านลัทธิฤาษีซึ่งถูกมองว่าเป็นวาทกรรมของคนกะเหรี่ยงที่กลายเป็นคนชายขอบ

            ศึกษาการใช้ผลิตภัณฑ์จากป่าของชุมชนพื้นเมืองชาวม้ง และกะเหรี่ยงในเขตพื้นที่อุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีความขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจสูง และความขัดแย้งในการแย่งชิงทรัพยากร เนื่องจากมีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ มีความเชื่อ หรืออุดมการณ์สิ่งแวดล้อมที่แตกต่างอย่างชัดเจน จึงมุ่งศึกษาถึงปัจจัยต่างที่มีผลต่อการเข้าไปใช้ผลิตภัณฑ์จากป่าเช่น สถานภาพทางภูมิศาสตร์ สังคม และเศรษฐกิจ รวมถึงภูมิปัญญาชนเผ่าในการเข้าไปใช้ รักษา อนุรักษ์ การจัดกรป่า และการดำรงชีวิตที่อาศัยผลิตภัณฑ์จากป่าของชุมชนพื้นเมืองม้ง และกะเหรี่ยง เพื่อนำไปใช้เปรียบเทียบกับเส้นมาตรฐานความยากจนในชนบทเฉลี่ยทั้งประเทศ