กะเหรี่ยงเป็นชาวเขาเผ่าหนึ่งที่มีชีวิตและนิสัยการทำมาหากินคล้ายคนไทยโบราณทั่วไป และเมื่อสังเกตจากลักษณะภายนอกแล้วจะพบว่ากะเหรี่ยงมีความคล้ายคลึงกับคนไทยมากกว่าชาวเขาเผ่าอื่น กะเหรี่ยงมีชื่อเรียกหลายอย่าง พม่าจะเรียกว่ากะเรนหรือกะวิน ไทยตอนเหนือเรียกว่ายาง ไทยทางใต้ลงมาเรียกว่ากะเหรี่ยง ส่วนชาวกะเหรี่ยงเรียกตนเองว่ายางหรือปะกะ ส่วนคำว่ากะเหรี่ยง-กะหร่าง ก็ไม่ใช่คำอุทานเล่นสนุก ๆ เท่านั้น เพราะมีชาวเขาเผ่ากะหร่างอยู่จริง แต่ต่างกับพวกกะเหรี่ยงในหลายประการ โดยในบทความนี้มีการกล่าวถึงความแตกต่างระหว่างชาวกะเหรี่ยงกับกะหร่าง และมุ่งเน้นเสนอภาพชาวกะเหรี่ยงในจิตกรรมไทย ซึ่งในสมัยรัชกาลที่ 3 มีการเขียนภาพกะเหรี่ยงเอาไว้จำนวนมาก ทั้งยังอธิบายถึงลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับกะเหรี่ยงในไทยที่มีการบันทึกไว้ โดยเรื่องเก่าที่สุดที่บันทึกไว้อย่างละเอียดคือเรื่องโคลงนิราศสุพรรณของสุนทรภู่
 

            บทความนี้เป็นการศึกษาถึงวิธีการออกเสียงและการพัฒนาการออกเสียงของภาษากะเหรี่ยงกลุ่มต่างๆ เพื่อนำมาแบ่งภาษากะเหรี่ยงออกเป็นกลุ่มย่อยๆ ตามความใกล้ชิดกัน โดยภาษากะเหรี่ยงสามารถแบ่งย่อยได้เป็น 4 กลุ่ม คือ 1. peripheral ประกอบด้วย Pa’O  และPwo แสดงถึงเสียงหยุดก่อนเริ่มต้นคล้ายการสำลัก  2. Northern ประกอบด้วย Kayan Lahta, Yinbaw และYintale มีการรวมกันของเสียงสุดท้ายที่ขึ้นจมูกและการรวมกันของเสียงพยางค์สุดท้ายกับเสียงของสระเสียงยาว 3. Central ประกอบด้วย Kayah Bwe และGeba มีเสียงสระสูงกว่ากลุ่มอื่น และ 4. Southern ประกอบด้วย Sgaw Luce’s Paku Palaychi และDermuha มีการรวมกันของเสียงสุดท้ายที่ขึ้นจมูก ซึ่งที่กล่าวมาจะเน้นศึกษาเกี่ยวกับการแบ่งกลุ่มภาษากะเหรี่ยงตามวิธีการออกเสียง
 

            เน้นศึกษาการเข้าถึงบริการทางด้านสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในจังหวัดกาญจนบุรีโดยการทำแบบสำรวจทางสถิติเก็บข้อมูลตั้งแต่ปี พ.ศ. 2543-2547 แล้วนำมาวิเคราะห์ให้เห็นถึงความแตกต่างของการเข้าถึงการบริการทางด้านสุขภาพระหว่างประชากร 3 กลุ่มคือคนไทย กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกิดในไทย และกลุ่มชาติพันธุ์ที่อพยพมาจากต่างประเทศ โดยพบปัจจัยหลักที่ส่งผลกับการเข้ารับบริการด้านสุขภาพของกลุ่มชาติพันธุ์ที่อพยพมาจากต่างประเทศคือเรื่องของการที่มีสถานพยาบาลที่สามารถเดินทางไปได้อย่างสะดวก นอกจากนี้ยังพบปัจจัยอื่น ๆ เช่นความสามารถในการใช้ภาไทย หรือการนับถือสาสนาพุทธก็เป็นปัจจัยเสริมในเรื่องการเข้ารับบริการด้านสุขภาพเช่นกัน ทั้งนี้หากมีแก้ไขให้ทุกคนได้รับปัจจัยเหล่านี้ใกล้เคียงกันแล้วนั้น ประชากรทุกคนจะสามารถเข้าถึงและได้รับบริการทางด้านสุขภาพอย่างเท่ากัน

            บทความนี้ศึกษาการกำหนดอัตลักษณ์ทางศาสนา และความเป็นชาติพันธุ์ของชุมชนกะเหรี่ยงสะกอว์ ในเขตพื้นที่ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน เฉพาะในเขตอำเภอแม่แจ่ม และอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ ศึกษาข้อมูลช่วงปี 1999-2000 ในหมู่บ้านกะเหรี่ยงพุทธ กะเหรี่ยงคริสต์ รวมทั้งหมู่บ้านที่มีการนับถือมากกว่า 2 ศาสนา โดยอิทธิพลจากพื้นฐานทางศาสนา ความพยายามเผยแผ่ศาสนาพุทธ และคริสต์ในชุมชนกะเหรี่ยงสะกอว์นั้นมีผลต่อทัศนคติ และการผสมผสานระหว่างอัตลักษณ์ทางศาสนากับอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ว่ามีการผสมกลมกลืนหรือขัดแย้งกันในหมู่ชนที่นับถือศาสนาต่างกัน และได้เปรียบเทียบระหว่างกะเหรี่ยงสะกอว์บนพื้นฐานทัศนคติ และความสัมพันธ์ ที่มีความเชื่อตามการนับถือศาสนาต่างกันใน 3 ประเด็นหลัก คือ เครือข่ายทางสังคม นวัตกรรมทางเศรษฐกิจและการตระหนักถึงระบบนิเวศน์วิทยา และเครือข่ายศาสนาในสังคมเมือง