: สรุปจากเรื่อง  Pagan Rates of Malay Peninsula ตั้งแต่ปี ค.ศ.1906 รายงานว่า ช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1890 มีงานศึกษาเกี่ยวกับชนพื้นเมืองโอรัง อัสลีในบริเวณรัฐเปรักของมาเลเซีย ซึ่งถือเป็น ความพยายามในการอธิบายวัฒนธรรมอย่างเป็นระบบของชนกลุ่มนี้ จากข้อมูลของ Walter William Skeat และ Charles Otto Blagden เกี่ยวกับลักษณะการตั้งถิ่นฐานอาศัยและลักษณะบ้านเรือนของพวกเขาพบว่า  Kedah Semang และ Pangan ที่ Ban tun เป็นกลุ่มเร่ร่อนไม่มีถิ่นฐานแน่นอน อาศัยอยู่ตามป่า และเพิงหน้าผาหิน ส่วนกลุ่มที่อาศัยตามเพิงพักที่เป็นต้นไม้ และร่มเงาของกิ่งใบไม้ เป็นประเภทพึ่งพาธรรมชาติ มีลักษณะคล้ายรังนกที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำนั้นได้แก่ Perak Semang และ Pangan ขณะที่กลุ่ม ที่มีเพิงพักร่วมกันคล้าย กระท่อมทรงกลม เป็นครอบครัวเล็กขนาด 1 ถึง 2 ครอบครัว ได้แก่  Semang of Kedah ลักษณะเหมือน long-house นอกจากนั้นยังพบว่า บางครั้ง มีรูปแบบกระท่อมยกพื้นคล้ายคลึงกับพวก Malayan  กลุ่มที่มีลักษณะเป็นบ้านและกระท่อมคือ Perak Sakai ที่สร้างตามแบบทรงมาเลย์ ตามแนวไหล่เขา มีหลังคาปกคลุมด้วยใบไม้จำพวกใบปาล์ม และ กลุ่ม Pahang Sakai เป็นกระท่อมตามภูเขาซึ่งมีระดับความสูงค่อนข้างจะมาก รูปแบบสุดท้ายเรียกว่า  Orang laut  หรือ Sea-Jakun เป็นลักษณะเฉพาะของกลุ่มชนเผ่า Sletar  ที่ครอบคลุมพื้นที่จำกัดประมาณ 30 ตารางเมตร เป็นลักษณะอาศัยในเรือเพื่อบรรทุก เก็บอาหาร จากฝั่งและป่า

บทความนี้ศึกษาการเปลี่ยนแปลงด้านความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจสังคม และการเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ของชาวโอรัง อัสลี บริเวณช่องแคบมะละกาในยุคสมัยก่อนการยึดครองของตะวันตก ชาวโอรัง อัสลีเป็นกลุ่มชนที่รู้จักกันดีในประวัติศาสตร์ของทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะชื่อเสียงด้านการเป็น “โจรสลัด” ที่คอยปล้นเรือสินค้าที่เข้ามาในช่องแคบมะละกา ความรู้เกี่ยวกับท้องทะเลทำให้พวกเขาเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้รัฐสุลต่านมะละกามีความเจริญรุ่งเรืองในฐานะเมืองท่าที่เป็นศูนย์กลางการค้าในคาบสมุทรมาเลย์ โจรสลัดโอรัง อัสลีจะรับรองความปลอดภัยให้กับเรือที่เข้ามาค้าขายกับรัฐสุลต่านมะละกาเพื่อแลกเปลี่ยนกับตำแหน่ง สถานะทางสังคมและสิ่งของมีค่าจากต่างถิ่น
 

บทความเรื่องนี้อยู่ภายใต้แนวคิดทางทฤษฎี Elman R. Service, Leslie A. White เกี่ยวกับวิวัฒนาการทางสังคมของมนุษย์ จากกลุ่ม ชนเผ่า อาณาจักร และรัฐ เชื่อมโยงกับการเพิ่มขึ้นของการบริโภคพลังงาน ภายใต้กลุ่มศึกษาเปรียบเทียบ จากการจัดองค์กรทางสังคมในรูปแบบที่เรียบง่ายที่สุดคือกลุ่ม Kubu Suku Terasing บนเกาะสุมาตรา ของอินโดนีเซีย และTemuan Orang Asli ของมาเลเซีย ผลการศึกษาพบว่าด้วยการใช้พลังงานเพิ่มขึ้นตามระดับของกลุ่มชนเผ่า ตามวิวัฒนาการทางสังคมวัฒนธรรมจากสังคมดั้งเดิมไปสู่อารยธรรมโดย กลุ่ม Kubu มีการบริโภคพลังงานสูงกว่ากลุ่ม Temuan แสดงให้เห็นว่า สังคมที่มีการจัดระเบียบในระดับสูงต้องการพลังงานสูงกว่า
 

กลุ่มชาติพันธุ์โอรัง อัสลีในมาเลเซียตะวันตกนั้น มีกิจกรรมทางการเมืองในฐานะชนกลุ่มน้อย การเคลื่อนไหวทางการเมืองของพวกเขา มีบทบาทไม่น้อยต่อรัฐบาลของมาเลเซียที่ต้องการให้โอรัง อัสลีมีความมั่นคง เช่นเดียวกับคนกลุ่มอื่นของมาเลเซียเช่น มาเลย์ จีน และอินเดีย หนังสือเล่มนี้สำรวจการมีส่วนร่วมทางการเมืองของโอรัง อัสลี นับเป็นงานวิจัยชิ้นแรก ๆ ที่พยายามทำความเข้าใจในมุมมอง ความรู้สึกเกี่ยวกับการเมืองของโอรังอัสลีจากภายในให้ปรากฏอย่างเด่นชัด การวิจัยแสดงให้เห็นแนวโน้มว่า พรรคการเมืองของมาเลเซียมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมาก แม้ไม่ได้มีความคาดหวังให้กลุ่มโอรัง อัสลีมีบทบาททางการเมืองของมาเลเซีย แต่อย่างน้อยก็สร้างให้ชาวโอรัง อัสลีเข้าไปอยู่ในสำนึกทางการเมืองของมาเลเซียได้บ้าง

บทความนี้เป็นการรวบรวมข้อมูลงานวิชาการด้านมานุษยวิทยาที่ทำการศึกษาวิจัยกลุ่มโอรังอัสลี ซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ทางตะวันตกของประเทศมาเลเซีย โดยงานศึกษาดังกล่าวจะต้องมีปรากฏออกมานับตั้งแต่ปี ค.ศ 1989 ขึ้นไปเท่านั้น เพื่อนำไปใช้ทบทวนองค์ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับชนพื้นเมืองกลุ่มนี้ด้วยข้อมูลงานศึกษาใหม่ ๆ ที่ไม่ล้าหลังจนเกินไปนัก โดยต้นกำเนิดของกลุ่มโอรังอัสลีนั้นเริ่มต้นจากชาวเพเกิน (Pagan) ที่เข้ามาอาศัยกระจัดกระจายกันไปทั่วแหลมมลายูและกลายเป็นกลุ่มตัวอย่างของงานศึกษาวิจัยในยุคศตวรรษที่ 19 จากนั้นได้เกิดการล่าอาณานิคมโดยจักรวรรดิอังกฤษขึ้น จนเวลาล่วงเลยผ่านไปหลายร้อยปี กลุ่มชนดั้งเดิมได้กลายมาเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ถูกรัฐมาเลย์บัญญัติคำเรียกว่า กลุ่มโอรังอัสลี ซึ่งปัจจุบันกำลังประสบกับปัญหาและความเปลี่ยนแปลงนานับประการภายใต้นโยบายการพัฒนาของรัฐ กระบวนการกลายเป็นสมัยใหม่ และความพยายามเข้ามามีส่วนร่วมของบุคคลภายนอกมากขึ้น