หนังสือมีเนื้อหาเกี่ยวกับชาวพวนในอำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี ชาวพวนที่อพยพได้มาตั้งถิ่นฐานในประเทศไทยไม่ได้อพยพมาพร้อมกันในครั้งเดียว แต่สามารถแบ่งเป็นกลุ่มใหญ่ๆได้ดังนี้ 1) สมัยกรุงธนบุรีตอนปลาย 2) สมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก 3) สมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว 4) สมัยพระบาทสมเด็จ
พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อมาตั้งถิ่นฐานแล้วนั้น ชาวพวนนิยมตั้งชื่อหมู่บ้านเหมือนกับหมู่บ้านที่เคยอยู่ที่
เมืองพวน แขวงเชียงขวาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ชาวพวนมักพูดภาษาพวนกันในหมู่ของตนเองเท่านั้น แต่แนวโน้มในปัจจุบันภาษาพวนถูกกลืนโดยภาษาไทยเนื่องจากการเรียนการสอนระบบปัจจุบัน
การประกอบอาชีพของชาวพวนมีอาชีพหลักคือทำนาข้าว เพื่อใช้ในการบริโภคเป็นหลัก และมีการเลี้ยงสัตว์เพื่อใช้เป็นแรงงานและอาหาร ชาวพวนมีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ประหยัดอดออม มีการทอเครื่องนุ่งห่มด้วยตนเอง บ้านเรือนของชาวพวนมีลักษณะใต้ถุนสูงเพื่อช่วยให้อากาศถ่ายเท ใช้พื้นที่ด้านล่างเลี้ยงสัตว์ และบรรเทาความเสียหายจากอุทกภัย ซึ่งถือเป็นภูมิปัญญาของชาวพวนที่รู้จักปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมและธรรมชาติ
 

หนังสือมีเนื้อหาเกี่ยวกับชาวพวนในอำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี ชาวพวนที่อพยพได้มาตั้งถิ่นฐานในประเทศไทยไม่ได้อพยพมาพร้อมกันในครั้งเดียว แต่สามารถแบ่งเป็นกลุ่มใหญ่ๆได้ดังนี้ 1) สมัยกรุงธนบุรีตอนปลาย 2) สมัยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก 3) สมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว 4) สมัยพระบาทสมเด็จ
พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อมาตั้งถิ่นฐานแล้วนั้น ชาวพวนนิยมตั้งชื่อหมู่บ้านเหมือนกับหมู่บ้านที่เคยอยู่ที่
เมืองพวน แขวงเชียงขวาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ชาวพวนมักพูดภาษาพวนกันในหมู่ของตนเองเท่านั้น แต่แนวโน้มในปัจจุบันภาษาพวนถูกกลืนโดยภาษาไทยเนื่องจากการเรียนการสอนระบบปัจจุบัน
การประกอบอาชีพของชาวพวนมีอาชีพหลักคือทำนาข้าว เพื่อใช้ในการบริโภคเป็นหลัก และมีการเลี้ยงสัตว์เพื่อใช้เป็นแรงงานและอาหาร ชาวพวนมีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ประหยัดอดออม มีการทอเครื่องนุ่งห่มด้วยตนเอง บ้านเรือนของชาวพวนมีลักษณะใต้ถุนสูงเพื่อช่วยให้อากาศถ่ายเท ใช้พื้นที่ด้านล่างเลี้ยงสัตว์ และบรรเทาความเสียหายจากอุทกภัย ซึ่งถือเป็นภูมิปัญญาของชาวพวนที่รู้จักปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมและธรรมชาติ

หนังสือล่มนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัย “การศึกษาแบบองค์รวมของการปรับตัวในบริบทใหญ่ที่แตกต่างของกลุ่มชาติพันธุ์ไท-ลาว ในพื้นที่ลุ่มน้ำภาคกลางของประเทศไทย” จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เนื้อหาภายในเล่มเกี่ยวกับการศึกษาการปรับตัวของกลุ่มพวนในไทยที่โยกย้ายมาตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ที่มีบริบทธรรมชาติและระบบนิเวศที่แตกต่างไปจากบริบทดั้งเดิมของถิ่นกำเนิด กรณีศึกษากลุ่มพวนในจังหวัดสุพรรณบุรีซึ่งมีอายุการตั้งถิ่นฐานประมาณ 200 ปี ชาวพวนที่เข้ามาอยู่ในไทยมีสถานะต้องปรับตัวในสังคมร่วมกับวัฒนธรรมไทยซึ่งเป็นวัฒนธรรมหลัก ในบางกลุ่มยังต้องเผชิญกับบริบททางธรรมชาติที่แตกต่างไปจากต้นกำเนิดซึ่งเป็นพื้นที่ภูเขาสูง ที่ลาดเนินเขา กลายเป็นพื้นที่ลุ่ม และยังต้องเผชิญกับภาวะน้ำหลากและน้ำท่วมล้นตลิ่งอีกด้วย
 

หนังสือล่มนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัย “การศึกษาแบบองค์รวมของการปรับตัวในบริบทใหญ่ที่แตกต่างของกลุ่มชาติพันธุ์ไท-ลาว ในพื้นที่ลุ่มน้ำภาคกลางของประเทศไทย” จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เนื้อหาภายในเล่มเกี่ยวกับการศึกษาการปรับตัวของกลุ่มพวนในไทยที่โยกย้ายมาตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ที่มีบริบทธรรมชาติและระบบนิเวศที่แตกต่างไปจากบริบทดั้งเดิมของถิ่นกำเนิด กรณีศึกษากลุ่มพวนในจังหวัดสุพรรณบุรีซึ่งมีอายุการตั้งถิ่นฐานประมาณ 200 ปี ชาวพวนที่เข้ามาอยู่ในไทยมีสถานะต้องปรับตัวในสังคมร่วมกับวัฒนธรรมไทยซึ่งเป็นวัฒนธรรมหลัก ในบางกลุ่มยังต้องเผชิญกับบริบททางธรรมชาติที่แตกต่างไปจากต้นกำเนิดซึ่งเป็นพื้นที่ภูเขาสูง ที่ลาดเนินเขา กลายเป็นพื้นที่ลุ่ม และยังต้องเผชิญกับภาวะน้ำหลากและน้ำท่วมล้นตลิ่งอีกด้วย
 

หนังสือเล่มนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัย “การศึกษาแบบองค์รวมของการปรับตัวในบริบทใหญ่ที่แตกต่างของกลุ่มชาติพันธุ์ไท-ลาว ในพื้นที่ลุ่มน้ำภาคกลางของประเทศไทย” จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เนื้อหาภายในเล่มเกี่ยวกับชาวพวนซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่ง เดิมตั้งถิ่นฐานที่เมืองพวน แขวงเชียงขวาง สาธารรณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ตั้งแต่ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ชาวพวนอพยพออกจากเมืองเพื่อลี้ภัยทางสงครามไปยังพื้นที่ต่างๆเป็นระยะเวลากว่า 35 ปี แล้วจึงได้ย้อนกลับไปตั้งถิ่นฐานในพื้นที่เดิมอีกครั้ง บ้านเรือนของชาวพวนได้ถูกปรับเปลี่ยนตั้งแต่การตั้งบ้านเรือน จะสร้างบ้านเรือนเป็นแนวยาวทั้งสองฟากถนนหลักที่มีสารธารณูปโภคจากภาครัฐ ภายในเรือนของชาวพวนมีการปรับย้ายเตาไฟ ซึ่งแต่เดิมอยู่กลางบ้าน ย้ายไปอยู่หลังบ้านแทน เพื่อความคล่องตัวในการใช้งาน และไม่ทำให้เปรอะเปื้อนในส่วนพื้นที่นอน