วัดหนังกับวิถีถิ่นชาวสวน

จุดกำเนิดของพิพิธภัณฑ์เนื่องมาจากว่า อาคารพิพิธภัณฑ์เดิมเป็นกุฏิของหลวงปู่ผล หรือพระครูภาวนาภิรัตน์ ก่อนที่ท่านจะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นพระสุนทรศีลสมาจาร เจ้าอาวาสองค์ที่ 7 ของวัดหนังฯ ท่านเป็นศิษย์ของหลวงปู่เอี่ยม ท่านจึงมีความเชี่ยวชาญทางด้านวิปัสสนาธุระ ทำให้มีคนนับถือมากมาย ต่อมาลูกศิษย์ของท่านคือพระครูวิบูลศีลวัตร (หลวงปู่ช้วน) เป็นผู้รับดูแลต่อมา และมีข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ เก็บไว้มากมาย หลังจากที่หลวงปู่ช้วนมรณภาพลง ได้มีการจัดทำความสะอาดกุฏิ จึงพบว่ามีข้าวของเครื่องใช้ต่างๆเป็นจำนวนมากที่ผู้คนนำมาถวาย พระครูสังฆรักษ์ไพฑูรย์ สุภาทโร จึงคิดจัดทำเป็นพิพิธภัณฑ์ขึ้นแทนที่จะเก็บไว้เฉยๆ ให้เก่าเสื่อมโทรม และอาจมีโอกาสถูกขโมย ชาวบ้านเมื่อทราบข่าวการจัดทำพิพิธภัณฑ์ จึงได้บริจาคเครื่องมือเครื่องใช้เก่าแก่ ที่แสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิตในอดีตของคนในแถบนี้ พิพิธภัณฑ์แบ่งเป็นสองส่วนด้วยกัน คือส่วนหนึ่งเก็บรวบรวมของมีค่าเก่าแก่ของวัด อีกส่วนหนึ่งเก็บข้าวของเครื่องมือของชาวชุมชนในอดีต

วัตถุที่นำมาจัดแสดงในนิทรรศการได้แก่ อุปกรณ์การทำสวนผลไม้ เช่น ไม้ตะขาบ สิ่งของพระราชทานจากรัชกาลที่ 5 ของใช้ทั่วไปของวัดและชาวบ้าน

ข้อมูลพิพิธภัณฑ์ https://db.sac.or.th/museum/museum-detail/131