กล่าวถึงมุมมองของวัฒนธรรมที่หลากหลายเพื่อให้ประชาชนทั้งในพื้นที่ และนอกพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้นำสาระไปประยุกต์เพื่อความสันติสุข ซึ่งเป็นการนำเสนอการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกัน การยอมรับ และเคารพความแตกต่างในหลายมิติ เช่น ความรุนแรงภายในวัฒนธรรมย่อย ช่องว่างของนโยบายรัฐที่เน้นการกลืนทางวัฒนธรรมเป็นหลัก โดยนำเสนอผ่านการเสวนาเปิดตัวหนังสือ “ความหลากหลายพหุวัฒนธรรม” และ “ไทยใต้ มลายูเหนือ”
 

กล่าวถึงที่มาและเบื้องหลังของโครงการทักษะวัฒนธรรมกับความเป็นไปของจังหวัดชายแดนใต้ ซึ่งเริ่มมาจากคู่มือข้าราชการ จนเกิดการอบรมเชิงปฏิบัติการของทหาร ข้าราชการ สื่อมวลชน เด็กนักเรียนในพื้นที่ภายใต้กรอบคิดของการทบทวน รับฟัง แลกเปลี่ยน และทางเลือกที่สร้างสรรค์ จนเป็นหนังสือ “ทักษะวัฒนธรรม” ที่เผยแพร่ไปสู่องค์กรต่างๆ เช่น มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กระทรวงมหาดไทย โดยเป้าหมายหลักคือการเข้าใจวัฒนธรรมที่หลากหลายและนำไปสู่การปฏิบัติในชีวิตประจำวันได้
 

กล่าวถึงตำนานสุสานกษัตริย์อาณาจักรปัตตานี หรือสุสานพญาอินทิราวังศา กษัตริย์มุสลิมองค์แรกที่ทำให้ศาสนาอิสลามแพร่หลายในพื้นที่ภาคใต้ จากเหตุการณ์โรคระบาดแซะซาอิค(หมออิสลาม)รักษาพระนางให้หายขาดได้ จึงประกาศตนเป็นกษัตริย์มุสลิมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา สำหรับทวิภาษาไทยกลางมลายู-ปัตตานี เป็นภาษาที่ใช้ในสามจังหวัดชายแดนใต้ และควรได้รับการส่งเสริมแบบทวิภาษา ซึ่งสามารถเชื่อมโยงความคิดออกมาทางภาษาพูดและพัฒนาภาษาเขียน ตลอดจนส่งเสริมพัฒนาการของการเรียนภาษาที่สองแก่เยาวชนได้อีกด้วย


 

กล่าวถึงการศึกษาสังคมพหุวัฒนธรรมในจังหวัดชายแดนใต้จากคนในพื้นที่นำเสนอในแง่มุมต่างๆ ได้แก่ (1) “ร้านนำ้ชา” อันเป็นสถานที่พูดคุยและวิถีชีวิตของชาวมลายูมุสลิม (2)การเปลี่ยนแปลงบทบาทของวัยรุ่นในกำปง ที่รอโอกาสในการเข้าทำงานในมาเลย์ (3) เรื่องเล่าจากข้าวของพื้นบ้านมลายู ที่แหล่งเรียนรู้ชุมชนพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านกือเม็ง จังหวัดยะลา ที่ชาวบ้านต่างคิดถึงความหลัง (4) การปรับตัวของคนตัวเล็กๆกับความรุนแรงในสามจังหวัดชายแดนใต้ ที่มีความไม่เข้าใจในวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน เช่น การให้ไข่กับข้าวสารแก่ชาวมุสลิมซึ่งหมายถึงความตาย
 

กล่าวถึงชาวมุสลิมในอีสานที่มีมากกว่า 20 จังหวัด โดยเป็นกลุ่มมุสลิมปาทาน ซึ่งเป็นมุสลิมกลุ่มแรกที่อพยพจากปากีสถานเข้ามาอยู่ที่อีสานตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 เพื่อเข้ามาสร้างทางรถไฟสายอีสาน และต่อมาชาวมุสลิมปาทานได้แต่งงานกับคนในพื้นที่ จึงเกิดชุมชนชาวมุสลิมปาทาน และชาวไทยพุทธอาศัยร่วมกันในพื้นที่ต่างๆ นอกจากนี้ยังนำเสนอวิถีชีวิตของชาวมุสลิมปาทานในอีสาน เช่น ภาษาที่ใช้ การประกอบอาชีพ การเรียนศาสนา เป็นต้น