เรื่องราวของ Daw Mya Thi Na เด็กหญิงที่บวชชีเรียกว่า Thilashin (เป็นชื่อของโครงการคุณธรรมของพุทธศาสนา) ในพระอาราม กรุงย่างกุ้งประเทศพม่าเป็นกิจกรรมที่ร่วมกันระหว่างการศึกษาการทำสมาธิและ กิจกรรมอื่นๆในวัด ในระหว่างการชีผู้หญิงต้องโกนผมและสวมใส่ชุดที่จัดไว้เท่านั้น พวกเธอจะต้องละทิ้งความเกลียดชังริษยาและความไม่รู้ ต้องท่องจำบทสวดต่างๆ ทุกเช้าแม่ชีจะต้องเรียนพระคัมภีร์ ต้องสวดออกเสียงในการเรียนรู้ด้วยหัวใจ และทำงานอื่นๆภายในวัด บางวันแม่ชีจะต้องออกไปบิณฑบาตนอกวัดได้ข้าวสารมาก็จะต้องจัดเตรียมไว้ สำหรับกินและถวายพระสงฆ์ (มีความไม่เท่าเทียมกันระหว่างสภาพของพระสงฆ์และแม่ชี) หลังจากผ่านการบวชและมีการสอบแล้ว Daw Mya Thi Na จะได้รับใบประกาศในวันเดียวกันพร้อมกับสิ่งของบริจาคและพวกเธอก็ไม่ลืมที่จะ ไปเยี่ยมเยียนครูอาจารย์ที่สอนพวกเธอมาที่วัดบนภูเขา เสร็จแล้วจึงเดินกลับไปย่างกุ้งเพื่อร่วมพิธีเฉลิมฉลองเพื่อเป็นเกียรติแก่ พวกเธอ และที่ขาดไม่ได้คือต้องไปกราบที่เจดีย์ชะเวดากองด้วย

วันหนึ่งของชีวิตสามเณรที่วัดมหากานดา Yone ใกล้ Mandalay

One day of a novice life at the Maha Ganda Yone monastery near Mandalay

เป็นพิธีกรรมของกลุ่มหมอผี (Shamans) เรียกพิธีนี้ว่า Pualasakan เกิดขึ้นในหมู่บ้าน Puyuma ทางตะวันออกเฉียงใต้ของไต้หวัน พิธีจะมีขึ้นตรงกับวันที่สามของเดือนทางจันทรคติ หมอผีเหล่านี้เป็นสตรีที่สามารถติดต่อและสื่อสารกับวิญญาณได้ และให้คำทำนายทายทักแก่ชุมชนได้ พิธี Pualasakan จะดำเนินไปเป็นเวลาแปดวัน ในระหว่างเวลาดังกล่าวพวกเขาจะสร้างความสัมพันธ์ทางจิตใจในกลุ่มของตนเองเอง ด้วย พิธีในวันแรกหมอผีจะทำการบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางในห้องพักของบ้านก่อนเริ่ม พิธี ในวันที่สองที่พวกเขาย้ายจากหมู่บ้านไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เพื่อการชำระ ล้างจิตวิญญาณ ในวันที่สามพวกเขาไปที่แม่น้ำเพื่อชำระล้างตัวเอง วันที่สี่เป็นการปฏิบัติต่อเนื่องจากวันก่อน ในวันที่ห้าที่พวกเขาเรียกวิญญาณของผู้ช่วยเหลือจากชายหาดเพื่อให้พวกเขา กลับไปยังหมู่บ้าน และเย็นวันนั้นพวกเขาทำถุงเพื่อใช้ในพิธีกรรม ในวันที่หกเป็นพิธีกรรมเกี่ยวกับถึงที่ใช้ในพิธีกรรม ในวันที่เจ็ดของพวกเขาออกไปในสวนสมุนไพรสำหรับการเลือกเก็บใ่ส่ถุงเพื่อนำมา ใช้ประโยชน์ มีการจัดเลี้ยงและมอบของขวัญให้กับชาวบ้านและการร้องรำทำเพลง วันสุดท้ายของพิธีกรรมเป็นเรื่องราวของการเดินทางที่เหนือธรรมชาติในโลกของ บรรดาหมอผีที่ล่วงลับไปแล้ว

บนพื้นสูงทางด้านตะวันตกของ Kalimantan ชาว Melawai nyolat มีการจัดพิธีกรรมเกี่ยวกับการตายโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นการแยกชีวิตจาก ความตาย Nyolat ได้จัดการเฉลิมฉลองขึ้นที่หมู่บ้าน Kepingoi พิธีกรรมการเลี้ยงในงานศพนี้จะรวมชาวบ้านและบุคคลจากหมู่บ้านใกล้เคียง ระหว่างพิธีจะมีการฟ้อนรำและสวดมนต์ จากนั้นจะมีการฆ่าสุกรที่ได้รับเลือกเพื่อการเสียสละชีวิตและเป็นอาหารแก่ ผู้มาร่วมงาน จะมีการพยากรณ์จากลักษณะของตับหมู เนื้อของสุกรจะถูกแขวนกับบ้านของผู้ตายสำหรับเพื่อเป็นอาหารของผู้ตายใน ปรโลก มีการถวายอาหารให้กับวิญญาณและผู้เข้าร่วมในพิธีกรรม มีการตั้งเสาไม้เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของชีวิตหลังความตาย พิธีกรรมนี้จบลงด้วยการส่งวิญญาณของคนตายไปสู่โลกของคนตาย

ภาพยนตร์เสนอเกี่ยวกับพิธีกรรมการฝังศพของชายหนุ่มที่ยากจนตามพิธีกรรมทาง ศาสนาอิสลามในหมู่บ้านอาหรับ Ingishka ในภาคเหนือของอัฟกานิสถาน ซึ่งเป็นไปอย่างเรียบง่าย

Burial of a poor young man according to Islamic rites, in the Arab village of Ingishka in northern Afghanistan.

วันหนึ่งของการเดินในหมู่บ้าน Newar ของ Panaoti ประเทศเนปาล ได้พบเห็นการดำเนินชีวิตของผู้คนในหมู่บ้าน อาทิ การใช้ชีวิตประจำวัน การประกอบอาชีพ ความเชื่อ ความศรัทธา ภาพยนตร์นำเสนอภาพที่เป็นธรรมชาติโดยไม่ต้องมีคำบรรยาย แต่ก็สามารถเข้าใจกับวิถีความเป็นอยู่ได้อย่างดี

One day of walking in the village of Newar Panaoti Nepal being a witness to the lives of people in the village, such as daily use. Occupational faith belief that the film is presented without subtitles. I can understand the way as well.

Karsha เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ตั้งอยู่บนที่ราบสูงของเทือกเขาหิมาลัยที่ความสูง 4,000 เมตร (ในหุบเขาของจังหวัด Zanskar ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย), ชีวิตของผู้คนบนที่สูงเหล่านี้ต้องผจญกับฤดูหนาวที่ยาวนานถึงแปดเดือน รัฐบาลอินเดียจะทำการก่อสร้างถนนเข้ามาตามแนวแม่น้ำผ่านหุบมายังหมู่บ้าน ชื่อถนน Chaddar road เพื่อให้ผู้คนในหมู่บ้าน Karsha ไม่ได้ถูกทอดทิ้งให้โดดเดี่ยวต่อไป เดิมผู้คนในหมู่บ้านนี้ใช้ชีวิตด้วยความสุขและสงบเดินไปตามวิถีความเป็นอยู่ ที่ควรจะเป็น ผู้ชายจะทำการจักสานและถักทอ ผู้หญิงเตรียมเสบียงและเชื้อเพลิงก่อนที่ฤดูหนาวจะมา เด็กๆนำปุ๋ยไปใส่ต้นไม้ ...ทั้งหมดนี้จะยังคงอยู่หรือไม่ยังไม่รู้เมื่อมีถนนตัดเข้ามา มีการจัดพิธีกรรมทางศาสนาเพื่อปกป้องหมู่บ้านก่อนฤดูหนาวจะมาถึง รวมทั้งกิจกรรมอื่น ๆ เช่นงานแต่งงาน และงานศพ ก่อนที่ความหนาวเย็นจะเข้ามาเช่นกัน และในช่วงที่ความหนาวเย็นเข้ามาก็เป็นสัญญาณแห่งการเฉลิมฉลองครบรอบ 1 ปี ซึ่งเป็นการเริ่มต้นเดินทางค้าขายที่แสนอันตรายประมาณ 7 วันไปยังกรุง Laddak ของทิเบต ชีวิตของพวกเขาก็จะเป็นอย่างไรไม่ทราบได้เมื่อถนนถูกตัดผ่านเข้ามา

ในเดือนธันวาคมของแต่ละปีที่หมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ Puyuma ที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศไต้หวันจะมีงานเฉลิมฉลองพิธีทางศาสนา เรียกว่า Mangayaw พิธีนี้จัดขึ้นเพื่อยืนยันความเป็นเอกภาพทางสังคมและการมีส่วนร่วมของ ประชาชนในหมู่บ้าน เป็นพิธีกรรมของสังคมโดยรวม พิธีทางศาสนาจัดอย่างต่อเนื่องโดยมีถึงแปดพิธีกรรมด้วยกันในช่วงเวลาสิบวัน โดยในวันแรกของงานผู้คนจะมาช่วยกันซ่อมแซมที่พัก ซุ้มประตูของสถานที่ในหมู่บ้านเพื่อความบริสุทธิ์ มีการอันเชิญผีหรือสิ่งศักสิทธิ์ที่เป็นผู้ปกครองหมู่บ้าน มีการจัดเตรียมข้าวปลาอาหารและ ในพิธีกรรมมีการจัดเตรียมเครื่องมือที่เปรียบเสมือนการล่าไว้รอบๆหมู่บ้าน เพื่อต้อนรับการกลับมาของพวกเขา พิธีจบลงด้วยการเต้นรำ และหลังจากงานเลี้ยงที่จัดขึ้นก็เหมือนกับสิ้นทุกข์และเป็นการอุทิศให้ บรรพบุรุษ

ชีวิตประจำวันในหมู่บ้านชาวประเทศเนปาล

Daily life in a Nepalese village.