วชิรญาณวิเศษเล่ม ๖ ร.ศ.๑๐๙ (พ.ศ. ๒๔๓๓)
ผู้รับผิดชอบ คือกรรมสัมปาทิกปีที่ ๑๐ มีพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ากรมขุนนริศรานุวัดติวงศ์ (พระยศขณะนั้น) ทรงดำรงตำแหน่งสภานายก วชิรญาณวิเศษปีนี้เปลี่ยนแปลงจากปีที่ผ่านๆ มาคือ ในการหาเรื่องมาลงพิมพ์นั้น ได้แก้ไขใหม่จากที่ขอแรงและเกณฑ์สมาชิกตลอดจนกรรมสัมปาทิกเป็นผู้เขียนเรื่อง มาเป็นหอพระสมุดฯ เป็นผู้รับซื้อเรื่องมาลงพิมพ์ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะแต่งขึ้นใหม่หรือหาเรื่องเก่าๆ ที่ยังไม่เคยพิมพ์ในวชิรญาณวิเศษส่งมาลงก็ตาม หรือแม้แต่เป็นเรื่องแปล ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานเงินสำหรับจ่ายค่าเรื่องให้ในราคาที่กำหนดดังนี้
๑. เป็นเรื่องที่ผู้ส่งแต่งขึ้นใหม่ หรือแต่งโคลงฉันท์กาพย์กลอนจากเรื่องที่แปล และแก้ปัญหาของ วชิรญาณวิเศษนั้นด้วยความคิดของตนเอง เรื่องเหล่านี้ได้รับค่าเรื่องราคาหน้าละ ๔ บาท แถวละ ๒ บาท ต่ำกว่านั้นนับเป็นบรรทัด
๒. เป็นเรื่องเก่าที่ผู้ส่งไม่ได้แต่งเอง หรือเป็นเรื่องแปลเขียนร้อยแก้ว เรื่องเหล่านี้หน้าละ ๒ บาท แถวละ ๑ บาท ต่ำกว่านั้นนับเป็นบรรทัด ยกเว้นประกาศ พระราชบัญญัติ และเรื่องที่วิสามัญสมาชิกส่งมา หอพระสมุดฯ ไม่ต้องจ่ายเงินค่าเรื่อง ในเล่ม ๖ นี้ผู้แต่งเริ่มใช้นามแฝงในการเขียนเรื่องบ้าง หรือไม่แจ้งชื่อให้ทราบบ้าง เว้นแต่ผู้ใดต้องการให้ลงชื่อจึงจะลงให้ เรื่องเหล่านี้กรรมสัมปาทิกจะคัดเลือกอีกครั้งหนึ่งว่าเรื่องใดเหมาะสมที่จะพิมพ์บ้าง ในหลักเกณฑ์ที่ว่า
๑) เป็นสำนวนแสลง หยาบคาย ไม่เพราะ ไม่น่าฟัง
๒) โคลงฉันท์กาพย์กลอนที่แต่งมานั้นไม่ถูกโดยรูปและลักษณะ
๓) เรื่องนั้นไม่มีเนื้อหาสาระ
งานสำคัญอีกประการหนึ่งที่กรรมสัมปาทิกนี้ได้ริเริ่มไว้คือ การรวบรวมเรื่องที่พิมพ์ไว้เป็นตอนๆ ในวชิรญาณวิเศษ ทั้งเรื่องประเภทเดียวกันและต่างกัน มารวมไว้ด้วยกันเพื่อความสะดวกแก่การอ่านและค้นคว้า แล้วให้ชื่อหนังสือนั้นว่า “แก่นวชิรญาณ”