เนื้อเรื่อง

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีท้าวขึ้คร้านเดินขออาหารชาวบ้านกินเพื่อประทังชีวิต ชาวบ้านขับไล่เขาออกนอกหมู่บ้านให้ไปอยู่กับผีกองกอย นางผีกองกอยเห็นท้าวขี้คร้านเกิดจิตพิศวาสตกหลุมรักท้าวขี้คร้านจนอยู่กินเป็นสามีภรรยากัน ท้าวขี้คร้านอยู่กินฉันท์สามีภรรยากับนางผีกองกอยเป็นเวลานาน จึงคิดวางแผนอยากจะหนีออกมาจากถ้ำที่อยู่ กลับมาใช้ชีวิตปกติเหมือนคนทั่วไป แต่นางผีกองกอยก็รักและดูแลเอาใจใส่ท้าวขี้คร้านอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง อยู่มาวันหนึ่งท้าวขี้คร้านอาศัยจังหวะช่วงนางผีกองกอยออกไปหาของป่าอาหารจึงหนีออกมาได้ หนีมาได้ไม่ไกลนักนางผีกองกอยก็กลับมาจากหาอาหารและของป่า นางผีกองกอยไม่เห็นท้าวขี้คร้านสามีจึงออกตามหา ส่วนท้าวขี้คร้านหนีมาถึงทุ่งนาที่ต้นข้าวออกรวงเหลืองทองและมีดอกข้าวเต็มทุ่งพอดีนางผีกองกอยก็ไล่ตามมาเกือบจะทัน ท้าวขี้คร้านจวนตัวจึงแกล้งทำเป็นว่าตนเองตายแล้วจึงนอนเกลือกกลิ้งในทุ่งจนเกสรดอกข้าวท่วมตัว นางผีกองกอยตามมาทันจึงเห็นว่าสามีตนตายแล้ว ตามธรรมเนียมนางผีกองกอยจึงนำทองคำ เครื่องเงินและเครื่องประดับเพชรนิลจินดามาทำบุญให้สามีของนาง ส่วนท้าวขี้คร้านพอนางผีกองกอยกลับไปแล้วก็มุ่งหน้ากลับหมู่บ้านของตนพร้อมเพชรนิลจินดา เครื่องเงิน ทองคำและเครื่องประดับจนกลายเป็นคนร่ำรวย เพื่อนของท้าวขี้คร้านเห็นดังนั้นรีบเข้ามาสอบถามว่าทำอย่างไรถึงได้กลับมามั่งมีร่ำรวยแบบนี้ ท้าวขี้คร้านเล่าให้เพื่อนฟังทุกอย่างที่ตนทำ ส่วนเพื่อนท้าวขี้คร้านผู้โลภมากก็อยากร่ำรวยกว่าท้าวขี้คร้านจึงทำตามทุกอย่างที่ท้าวขี้คร้านเล่าให้ฟัง จนถึงตอนที่ตนต้องแกล้งตายแล้วนางผีกองกอยนำเครื่องเงิน ทอง เพชรนิลจินดา มาทำบุญให้สามี เพื่อนท้าวขี้คร้านจึงรีบลืมตาขึ้นบอกนางผีกองกอยว่าขอทองมาเพิ่มให้อีก นางผีกองกอยก็รู้ทันทีว่าตนถูกชายคนนี้หลอกลวงจึงพาเขาไปอยู่ในเมืองผีกองกอยตลอดไปเพราะตอนนี้เพื่อนโลภมากของท้าวขี้คร้านก็เป็นผีเหมือนกัน

บริบทของนิทาน

-

คติสอนใจ

-

ความสัมพันธ์ระหว่างนิทานกับสิ่งอื่น

-